بايد قدر، منزلت و ارزش بزرگسالان را دانست. آنان از هزاران مشکلات گذشته‌اند تا به اين سن رسيده‌اند و اين بدان معناست که خداوند به آنان بسيار لطف کرده؛ چون يک لحظه? دنيا بر هزاران سال آخرت افضل است؛ زيرا همين چند سال محدود زندگي ما در دنياست که آخرت را مي‌سازد. اگر انسان بداند دنيا نسبت به آخرت چقدر مهم است، بيش‌تر از آن استفاده مي‌کند و عمر بيش‌تري از خداوند متعال مي‌خواهد.
متأسفانه گاه مي‌شود بنده‌اي مي‌گويد من ديگر نمي‌خواهم زنده باشم. چنين کسي دنيا را نمي‌شناسد و از صفا و ارزش آن بي‌خبر است؛ به‌ويژه شب‌هاي دنيا که بسيار ارزشمند است و در قيامت حتي براي لحظه‌اي از آن بسياري حسرت مي‌خورند. ممکن است شخصي در دنيا پيري را تحمل کند که خيلي سخت است اما اين عمرها ارزش فراواني دارد.
کسي به‌راحتي مو سفيد نمي‌کند و پير نمي‌شود، از اين رو بايد ارزش و احترام بزرگسالان را دانست. آنان شرافت، عزت و حرمت ويژه‌اي نزد خداوند دارند؛ به‌گونه‌اي که شنيدن صداي آنان، چشم در چشم آنان داشتن، دست در دست آنان گذاشتن يا مصافحه با آنان ممکن است عمر را طولاني سازد و انسان را به صفا برساند و خدا به خاطر وي به او لطف و مرحمت مي‌نمايد. صدا و نگاه پيران انرژي بخش است.
کسي به‌آساني به هشتاد و نود سالگي نمي‌رسد، او بايد داراي صفا و قدرتي باشد که خداوند چنين رزق و لطفي به او داشته است تا مخاطرات بسياري را طي کند و به هفتاد سالگي برسد. شايسته است آدمي پيران و اشخاصي که محاسن خود را سفيد کرده‌اند در آغوش بگيرد و آنان را ببوسد و ببويد و به آنان نگاه کند و دور آنان طواف کند؛ چرا که بر صفاي دل مي‌افزايد و دلي که صفا دارد طول عمر به آن ارزاني مي‌شود. در روايت آمده است: کسي که برّ، حسن و نيکويي وي در خانه و در زندگي خوب باشد، عمري طولاني مي‌يابد. گذشتگان مي‌گفتند:
هر جواني که بي‌ادب باشد
گر به پيري رسد عجب باشد!
بسياري از مخاطراتي که براي انسان پيش مي‌آيد از ادب نگاه نداشتن با بزرگسالان است. بسياري در جواني که هنوز به بار ننشسته‌اند از دنيا مي‌روند. انسان بايد مواظب رفتار خود باشد تا به چنين آفت‌هايي دچار نشود؛ زيرا او تنها براي يک بار مي‌تواند به دنيا آيد. يک باري که در غفلت، خواب و کار مي‌گذرد گويي که به آمدنش نمي‌ارزد.
درباره این سایت